به نقل از «عصر ایران»

تشکیک اهالی سینما به ادعای دعوای بهروز افخمی با محسن مخلباف در حمایت از مهرجویی

تاریخ انتشار: ۱ آبان ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۹۴۳۵۰۹

فرهاد عشوندی در خبر آنلاین نوشت: «من یک سری از کارهایش را دوست داشتم و می پسندیدم و مثلا بعضی های شان وقتی پخش شد سر شان با مخملباف دعوای مان شد. مثلا جایزه کانون کارگردانان بر داشته شد چون سر فیلم لیلای مرحوم مهرجویی بین من و محسن مخملباف دعوا شد. مخملباف می گفت اگر این فیلم جایزه بگیرد من از هیات داوران می روم بیرون ، من هم گفتم اگر فیلم جایزه نگیرد از هیات داوران می روم بیرون در نتیجه اصولا جایزه کانون کارگردانان را برداشتند و تا چند سال دیگر این جایزه کلا برداشته شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

»

این بخشی از ادعاهای پر بازتاب بهروز افخمی درباره خنده هایش در صحنه بازسازی جرم خانه مرحوم مهرجویی و همسرش بود که خود ابهام هایی را درباره صحت گفته های این کارگردان به وجود آورد.

سید عبدالجواد موسوی و کیوان کثیریان دو منتقد فرهنگی و سینما برای اولین بار در این ادعا تشکیک کردند چون اعتقاد داشتند لیلا که در سال های میانی دهه 70 ساخته شده نمی تواند با هجمه مخملباف روبرو شده باشد.

محسن مخملباف که پس از تماشای فیلم اجاره نشین ها ادعا کرده بود این فیلم در جهت تخریب نظام سیاسی کشور است و گفته بود حاضر است نارنجک در دست بگیرد و با بغل کردن مهرجویی او را منفجر کند ، در دهه 70 وقتی از ته افراط به تفریط رسیده بود و به سراغ ساخت فیلم های جشنواره ای چون گبه رفته بود یا حتی قبل از این و از دوره ناصرالدین شاه آکتور سینما ، دیگر مواضعش را درباره مهرجویی و دیگران تلطیف کرده بود و اقلا دیگر از الفاظ تند برای شان استفاده نمی کرد. این نکته ای بود که حمیدرضا گرشاسبی هم درباره اش نوشته بود.

اما آیا روایت افخمی از تعطیلی جایزه کانون کارگردانان به دلیل حمایت او از فیلم لیلا واقعیت دارد؟ آنچه افخمی نقل کرده احتمالا برای اواسط دهه 70 است. فریدون جیرانی که یکی از بهترین روایان تاریخ شفاهی سینمای معاصر است می تواند اولین مرجع برای صحت سنجی این ادعا باشد.

او می گوید:« من از سال 77 به بعد عضو شورای مرکزی بودم اما هیچ وقت چنین اتفاقی را یادم نمی آید. راستش به صورت منطقی هم فکر می کنم آن سال ها دیگر نمی توانسته این موضوع رخ داده باشد چون جایی ثبت می شد یا ما درباره اش می شنیدیم اما شاید بهترین کار صحبت با افرادی مثل کامران قدکچیان و علیرضا رییسیان باشد که پیش از من اعضای اصلی شورای مرکزی کانون کارگردانان بودند.»

رسول صدرعاملی از دیگر کارگردانان قدیمی هم البته تقریبا نظری مشابه داشت . هرچند در این دو گانه اعتقاد داشت هر اتفاقی ممکن است رخ داده باشد.

نفر بعدی برای پرسش درباره صحت این ادعا ، کامران قدکچیان است. او می گوید:« وقتی فریدون جیرانی که کلا کارش این بوده یادش نیست ، من باید یادم باشد؟ راستش تا جایی که خاطرم هست هیچ وقت سر لیلا بین این دو نفر بحثی نشد. تا جایی که یادم هم هست یک تجلیلی از آقای مهرجویی انجام گرفت برای لیلا.»

علیرضا رییسیان نایب رییس وقت کانون کارگردانان و کسی که جوایز این جشن را پایه گذاشته بود ، شاید بهترین گزینه برای صحت سنجی این ابهام باشد. او که از اوایل دهه 70 این جایه را پایه گذاری کرد و در مدتی کوتاه جایزه بهترین کارگردانی و بهترین فیلمنامه کانون کارگردانان به شهرت خوبی دست یافت و هنوز تصاویر قدیمی از این جشن ها بخشی از خاطرات تصویری سینمای دهه 70 ایران است.

او درباره این ماجرا می گوید: «راستش من ایران نیستم و مصاحبه بهروز افخمی را هم نخواندم اما تا جایی که یادم هست فیلم لیلا در دوره آقای ضرغامی به جشنواره رفت و همان سال اصلا بهترین فیلم سینمای ایران شد و آقای مهرجویی هم سیمرع گرفتند. اما آنچه در کانون رخ داد بر سر لیلا و بین بهروز و مخملباف نبود. اصلا فکر کنم مخملباف داشت بیرون از ایران فیلمی می ساخت و آن سال به عنوان عضو هیات داوران نظراتش را برای مان پست کرد. آنچه باعث اختلاف در برگزاری جشن کانون کارگردانان بئد ، اختلاف نظری بود که بین کمال تبریزی و بهروز افخمی بر سر یک فیلم دیگر ایجاد شد.»

او ادامه می دهد: «البته این را هم بگویم که این اختلاف برای سال های حدود 75 بود و فکر کنم از سال بعدش که آقای سیف الله داد به دولت رفتند ، خانه سینما تصمیم گرفت تا مراسمی را با مشارکت همه اصناف برگزار کند و ما هم تصمیم گرفتیم به عنوان یک صنف به آنها در برگزاری مراسم بپیوندیم. اگر یادتان باشد اولین جشن هم همان مراسمی است که از مرحوم کیارستمی تقدیر می شود.»

و البته آخرین نامی که در این ماجرا از او گفته شده ، کمال تبریزی است. کسی که در پاسخ به پیامک ما ، ایموجی لبخند فرستاد و نوشت:«جدی نگیرید ، ارزشش را ندارد!»

کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: بهروز افخمی در شهرک محل سکونت داریوش مهرجویی و وحیده محمدی‌ فر (فیلم) بهروز افخمی : بی‌سواد‌ها درباره خنده من حرف مفت می‌زنند واکنش تند پرویز پرستویی به خنده‌ بهروز افخمی در محل قتل داریوش مهرجویی حمله بهروز افخمی به پرویز پرستویی و منتقدان خنده او در محل قتل داریوش مهرجویی (فیلم)

منبع: عصر ایران

کلیدواژه: بهروز افخمی محسن مخملباف داریوش مهرجویی کانون کارگردانان بهروز افخمی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۹۴۳۵۰۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دعوای مجلس و دولت بالا گرفت؛ ماجرا چیست؟

آفتاب‌‌نیوز :

در ادامه گزارش خانه ملت آمده است: مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی با بیش از ربع قرن فعالیت به جایگاهی رسیده که گزارش‌ها و اظهارنظر‌های آن، به‌عنوان مرجعی مستقل از نگاه‌های جناحی و سیاسی، محل استناد گزارش‌های اثرگذار کشور قرار می‌گیرد. چه بسا در دوره‌های مختلف مجلس، نگاه کارشناسی این مرکز حتی خلاف نظر رئیس یا اعضای هیئت‌رئیسه یا اکثریت نمایندگان مجلس بوده است که این خود بیانگر استقلال فکری این مرکز بوده است. این بعد کارشناسی و استقلال در طول سال‌ها انباشت تجربۀ علمی به دست آمده است.

اما این دیدگاه مستقل و کارشناسی گاه به مذاق برخی خوش نیامده و انتقاد‌هایی غیرکارشناسی و غیرعلمی را برانگیخته است. با نگاهی به رویکرد رسانه‌های دولت‌های گذشته نیز این انتقاد‌های غیرکارشناسی دیده می‌شود و می‌توان شواهد آن‌ها را در بایگانی‌های اینترنتی پیدا کرد. اکنون نیز همچون گذشته، به نظر می‌رسد این انتقاد‌ها در پایان دورۀ عملکرد مجلس یازدهم شدت بیشتری هم پیدا کرده است، رویکردی که با رگه‌های مغرضانه و سیاسی‌کاری‌های جانب‌دارانه به‌دنبال تخریب این نهاد و حتی دخالت در فرآیند ادارۀ آن است.

طی هفته‌های اخیر، و پس از انتشار گزارش‌های مرکز پژوهش‌های مجلس در حوزه‌های مختلف، برخی رسانه‌های داخلی تیتر‌هایی بی‌دقت از این گزارش‌ها استخراج کردند و گاه رسانه‌های فارسی‌زبان معاند برداشت‌هایی مغرضانه از آن گزارش‌ها به مخاطبان خود ارائه کردند. پس از بازنشر این مطالب در فضای رسانه‌ای، رسانه‌های دولت، همچون ایرنا و ایسنا، سراسیمه و آشفته به‌جای توجه به اصل گزارش، خوانش آن و داشتن رویکرد حل مسئله، حمله به مرکز پژوهش‌های مجلس را در دستور کار خود قرار دادند.

نمونۀ بارز این گزارش‌ها و بازی‌خوردن رسانه‌های دولت را می‌توان در موارد زیر به عینه مشاهده کرد:

۱. یکی از این موارد، انتشار گزارش «بررسی مفهوم هزینه‌های کمرشکن سلامت و سیاست‌هایی برای محافظت مالی» توسط مرکز پژوهش‌های مجلس بود. یک روز پس از انتشار این گزارش، برخی رسانه‌ها آن را بازنشر و دستمایۀ خبرسازی خود کردند. وزارت بهداشت نیز، در اقدامی شتاب‌زده، جوابیه‌ای نسبت به این گزارش داد. فردای آن روز هم، خبرگزاری ایرنا به‌طور ناصواب مصاحبه‌هایی علیه مرکز پژوهش‌های مجلس منتشر کرد، ناصواب از آن جهت که نگاهی به آمار استنادشده در این گزارش نشان می‌داد دورۀ مورد مطالعه به‌کلی مربوط به بازۀ زمانی ۱۳۹۰ تا ۱۴۰۰ است و عملکرد حوزۀ سلامت در دولت قبل بررسی شده است. حتی آمار و مستندات این گزارش نیز از دل آمار مرکز ملی آمار ایران استخراج شده است که مرکزی است ذیل سازمان برنامه و بودجه و معاونت ریاست جمهوری.

۲. در نمونه‌ای دیگر، مرکز پژوهش‌های مجلس گزارشی منتشر کرد با عنوان «بررسی وضعیت گردشگری داخلی از منظر دسترس‌پذیری برای اقشار مختلف جامعه و ارائۀ بسته تقنینی». پس از انتشار، برخی رسانه‌های داخلی و رسانه‌های معاند با تیتر «حذف سفر از سبد خانوار» برای این گزارش خبر ساختند. این تیتر عصبانیت خبرگزاری ایسنا و وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی را هم برانگیخت و بهانۀ هجمه علیه این مرکز شد. درحالی‌که در هیچ کجای این گزارش مستند، اشاره‌ای به «حذف سفر از سبد خانوار» یا حتی مضمون آن نشده است. بلکه باز هم این گزارش براساس آمار مرکز ملی آمار ایران نگاشته شده بوده و حتی بالاتر از آن: این آمار مربوط به سال‌های پیش از ۱۴۰۰ بوده. این نشان می‌دهد یک نفر در رسانه‌های دولت حتی صفحۀ چکیدۀ این گزارش را نخوانده است تا پس از آن دست‌به‌قلم شود و علیه مرکز پژوهش‌ها بنویسد.

۳. در دوره‌های مختلف فعالیت مرکز پژوهش‌های مجلس، مرسوم است که در زمان بررسی بودجه در مجلس شورای اسلامی گزارش‌های کارشناسی این مرکز در حوزه‌های مختلف ارائه شود تا نمایندگان با افق دید بازتری در تصویب بودجه تصمیم بگیرند. در سال جاری نیز، این گزارش‌ها به‌صورت مستمر تهیه و منتشر شدند. پس از انتشار یک گزارش با عنوان «بررسی بخش دوم لایحۀ بودجۀ سال ۱۴۰۳ کل کشور (۱۰): بودجۀ حامی فقرا (ظرفیت‌های فقرزدایی لایحۀ بودجه)» برخی اطلاعات گزارش از گزند تیترسازی همان رسانه‌های در امان نماند. این رسانه‌ها با استناد اشتباه به این گزارش از گسترش فقر در جامعه خبر دادند، درحالی‌که در همان ابتدای گزارش اشاره شده است که رویکرد انقباضی بودجه کسری تراز عملیاتی بودجه را کاهش می‌دهد و به همین دلیل تورم را کاهش و وضعیت فقر را در کشور بهبود می‌بخشد. اما باز هم رسانه‌های دولت این گزارش را نخواندند و دست به قضاوت‌های نابجا زدند. یا مثال دیگر، گزارشی که در آن به رشد محرومیت‌زدایی به‌دلیل اقدامات دولت اشاره شده بود. البته که این نمونه‌ها منحصر به همین چند مثال نیست، اما، چون مجال آن نیست آن را موکول به وقتی دیگر می‌کنیم.

خبرگزاری ایرنا نیز در رویکرد سیاسی خود تیترخوانی را به خوانش دقیق گزارش ترجیح داده و در آخرین اقدام خود نوشته است «گزارش‌های مرکز پژوهش‌های مجلس دربارۀ لایحۀ بودجۀ ۱۴۰۳ و سایر موضوعات اقتصادی به مذاق رسانه‌های آن سوی آب خوش آمده. گویا این مرکز به محلی برای تهیۀ گزارش‌های منفی علیه وضعیت اقتصادی و اجتماعی ایران تبدیل شده و هیچ اقدام مثبتی در کشور صورت نمی‌گیرد که به چشم مسئولان مرکز بیاید». درحالی‌که نگاهی حتی نه‌چندان عمیق به گزارش‌های مرکز پژوهش‌های مجلس نشان از توجه به نقاط و اقدامات مثبت دولت دارد و اگر نقدی صورت گرفته، راهکار‌ها و پیشنهاد‌هایی برای رفع آن‌ها پیشنهاد شده است. گفتنی است تاکنون بیش از ۶۰۰ نامۀ راهبری برمبنای گزارش‌های مرکز پژوهش‌های مجلس به دولت محترم و دستگاه‌ها و وزارتخانه‌های مختلف ارسال شده و در آن‌ها راهکار‌هایی برای رفع مشکلات ارائه شده است.

آیا دولت محترم آن‌قدر از عملکرد خود مطمئن است که سایر نهاد‌ها و مراکز پژوهشی را به دروغ‌گویی و سیاه‌نمایی متهم می‌کند؟ آیا شایسته نیست حتی اگر نقدی کارشناسی هم به دولت وارد شد، با نگاه علمی و کارشناسی و به‌دور از همهمه‌های رسانه‌ای به آن پرداخته شود؟ یا اگر نگاه انتقادی و غیرواقع‌بنیانه ازسوی رسانه‌های داخلی و معاند خارجی با استناد به گزارشی علمی یک مرکز صورت گرفت، بهتر نیست به‌جای تأختن به آن مرکز علمی از دل همان گزارش در حمایت از عملکرد دولت سخن گفت و جواب رسانه‌ها را به‌صورت رسانه‌ای داد؟ اگر تاب و تحمل نقد کارشناسانه هم در دولت وجود ندارد، پس اساساً چگونه باید متوجه مشکلات شد؟ واقعاً رسانه‌های دولت تفاوت تخریب و نقد کارشناسانه را از یکدیگر تشخیص نمی‌دهند؟

رسانه‌های دولتی در این هجمه به غیرمستند‌بودن آمار‌ها در گزارش‌های مرکز پژوهش‌های مجلس اشاره می‌کنند، درحالی‌که این آمار‌ها برگرفته از مرکز ملی آمار ایران است و تمامی روش‌ها و رویکرد‌ها روشی علمی و پژوهشی دارد.

خبرگزاری ایرنا در اقدام اخیر خود حتی پا را فراتر نهاده و هدف اصلی خود از این رویکرد را عیان کرده است، یعنی تلاش برای دخالت در فرایند انتخاب رئیس مجلس. این خبرگزاری نوشته است «انتظار می‌رود با تشکیل مجلس جدید و تغییر مدیریت مرکز پژوهش‌های مجلس، این نهاد تحقیقاتی به وظیفۀ اصلی خود بازگردد و مجدداً به بازوی مشورتی نمایندگان مجلس برای بررسی لوایح و طرح‌ها تبدیل شود. برای فعالیت‌های سیاسی، فضای کافی در کشور وجود دارد و نیازی به آلوده‌کردن مرکز پژوهش‌ها نیست».

بد نیست رسانۀ محترم دولت نگاهی به قانون اساسی و اصل استقلال قوا بیندازد. به نظر می‌رسد این رسانه در جایگاهی نیست که بتواند برای تعیین مدیران مجلس تکلیف تعیین کند یا آرزو‌های خود را در رسانه‌ای که از بودجۀ عمومی ارتزاق می‌کند بیان کند. این تلاش حتماً مخالف مشی و تأکید‌های رئیس‌جمهوری محترم است و اگر کسانی در ایرنا یا گوشه‌وکنار دولت چنین فکری را در سر می‌پرورانند بهتر است نگاهی به فرمایش‌های داهیانۀ رهبر معظم انقلاب بیندازند.

در آخر باید عنوان کرد که رسانه‌های دولت بهتر است به‌جای حاشیه‌سازی‌هایی که بازنمایی منفی برای جامعه دارد و بازیچۀ دست رسانه‌های معاند قرار می‌گیرد، در راستای هم‌افزایی و همدلی به‌منظور پیشبرد اهداف متعالی کشور به‌ویژه بهبود معیشت مردم گام برداریم و موضوعات فرعی را ارجح بر موضوعات اصلی کشور ندانیم.